Terapia Gestalt
Terapia Gestalt należy do szerszego nurtu terapii humanistyczno – egzystencjalnych, który akcentuje potencjał człowieka do stawania się wolną i odpowiedzialną za swoje życie osobą oraz dokonywane w nim wybory. Jej celem jest poszerzanie i pogłębianie samoświadomości, w związku z czym duży akcent kładzie na unikalny sposób przeżywania i doświadczania życia we wszelkich jego aspektach: mentalnym, emocjonalnym, cielesnym, zmysłowym, relacyjnym i duchowym. Jest to istotne o tyle, że poszerzona świadomość zwiększa możliwość wyboru, a świadomy wybór prowadzi do większej wolności.
„Ważne jest nie to, co ze mną zrobiono, ale to, co ja sam zrobiłem z tym, co ze mną zrobiono.”
Jean-Paul Sartre
Terapia Gestalt zwana jest „sztuką kontaktu”, bowiem w stworzeniu autentycznej, bezpiecznej więzi tkwi ogromny potencjał transformacji. Chodzi o taką jakość relacji terapeutycznej, w której możliwe będzie wyrażanie przez Klienta swojej prawdy, bez masek i obron, jak również możliwe będzie korzystanie terapeuty z całego spectrum siebie – ze swojej wiedzy, uczuć, odczuć w ciele – w służbie najwyższego dobra swego Klienta. Zakrawa to na rodzaj sztuki, a nie dobrze opanowanego rzemiosła, bowiem każdorazowe spotkanie dwóch różnych osób, jak również każdorazowe spotkanie terapeutyczne w całym procesie terapeutycznym jednej osoby jest swoistą, niepowtarzalną, nieoczywistą i niezwykłą podróżą. Jako że człowiek jest czymś więcej niż sumą swoich „części” – zestawu cech i objawów, tak samo relacja terapeutyczna pomiędzy terapeutą i konkretnym Klientem również wykracza poza przewidywalny schemat, a jest na bieżąco tkaną jakością sprzyjającą Klientowi w osiągnięciu przez niego postawionego sobie celu terapeutycznego oraz upragnionego dobrostanu psycho-fizyczno-duchowego.
„Najważniejszą godziną jest zawsze ta obecna! Najważniejszym człowiekiem jest zawsze ten, który akurat stoi przede mną! Dziełem najkonieczniejszym jest zawsze miłość!”
Mistrz Eckhart
Filozofię terapii Gestalt odzwierciedla tzw. „paradoksalna teoria zmiany” Arnolda Beissera, która głosi, iż:
„zmiana pojawia się wtedy, gdy ktoś staje się tym, kim jest, a nie gdy usiłuje stać się tym, kim nie jest (kim mu się wydaje, że powinien być)”.
Zatem zmiana zadziewa się niejako przy okazji, jako efekt uboczny, odkrywania prawdziwego siebie. Nie odbywa się ani pod wpływem przymusu ze strony osoby zainteresowanej zmianą, ani też kogokolwiek, kto stara się ją zmienić, ale zachodzi, jeśli ktoś włoży czas i wysiłek w to, żeby stać się w pełni sobą.